بسم الله الرحمن الرحیم
بزرگ‏ترين جنايت به مذهب اين است كه آن را از تفكر و تعقل جدا كنيم و غير برهانى و عاطفى جلوه بدهيم، كه هر كس براى دلش به آن روى می ‏آورد؛ چون اين مذهب عاطفى و آرام بخش همان است كه افيون ملت‏ها می ‏شود و دستاويز مادّی‏گرى و عامل ضد مذهب.

در همان لحظه‏ اى كه مذهب از برهان جدا می ‏شود و از تفكر و سنجش و انتخاب كنار می ‏افتد، از همان لحظه مذهب اعدام شده و مراسم تدفينش هم گذشته است.

اين مذهب عاطفى، اولين خاصيتش صلح كلى و سازش‏گرى و بی تفاوتى است و با هر چيزى مى‏سازد و با هر بی ‏دينى جمع می ‏شود و با هر شرك و كفر و فسق و ظلمى كنار می ‏آيد.

و اين سازش‏گرى طبيعى است؛ چون اين مذهب از خود چيزى ندارد و خودش حد و مرزى ندارد و در و پنجره ‏اى ندارد و اين است كه هر چيزى به آن راه می ‏يابد و هر چيزى از آن بيرون می ‏آيد.

خاصيت ديگر، همان دستاويز شدن و نردبان دزد شدن و پل جهنم گرديدن ‏است.
و خاصيت ديگر، قربانى شدن و هر روز به راهى افتادن است و اين هر دو خاصيت لازمه و نتيجه ‏ى خاصيت اول حساب می شوند؛ چون پيداست كه يك چنين اسب آرامى را هر كس سوار می ‏شود و پيداست كه هنگام رسيدن به مقصد كنارش می ‏گذارند و سُرش می ‏دهند و در وقت لازم ذبح شرعی ‏اش هم می ‏نمايند.

اصولًا آن‏ها كه به مقصدى می ‏رسند پل‏ها را پشت سر خود می كوبند و نردبان‏ها را بر می ‏دارند تا كسى ديگر از آن جا نگذرد و رقيبى همان راه را نپيمايد.
اين‏ها خاصيت‏ها و ويژگی‏هاى مذهب عاطفى و دستورى است.

علی صفایی حائری

کتاب اندیشه من

منبع:http://forum.bidari-andishe.ir/thread-28915-page-6.html