«تعبیر لطیفی دارد امیرالمؤمنین علی(ع)، آیندهٔ اسلام و مسلمین را ذکر می‌فرماید: "و لُبِس ٱلاسلامُ لُبْسَ الفَرْوِ مقلوباً" یعنی مردم، جامهٔ اسلام را به تن می‌کنند ولی آنچنانکه پوستین را وارونه به تن می‌کنند.
پوستین در زمستان برای دفع سرماست.یک وقت پوستین را می‌پوشند امّا نه آنطور که باید بپوشند،بلکه قسمت پشم‌دار را بیرون می‌گذارند و قسمت پوست را می‌پوشند.در این صورت نه تنها گرما ندارد وبدن را گرم نمی‌کند،بلکه به یک صورت مضحک و وحشتناک و مسخره‌ای هم درمی‌آید....
می‌فرماید:اسلام را مردم چنین خواهند کرد،هم دارند وهم ندارند.دارند ولی چون آن را وارونه کرده‌اند،آنچه باید رو باشد زیر است و آنچه باید در زیر قرار بگیرد در رو قرار گرفته است.نتیجه این است که اسلام هست اما اسلام بی‌خاصیت و بی‌اثر،اسلامی که دیگر نمی‌تواند حرارت بدهد،نمی‌تواند نیرو و حرکت و جنبش بدهد.بلکه مثل یک درخت پژمردهٔ آفت‌زده‌ای می‌شود که سرِپا هست امّا پژمرده و افسرده،برگ هم اگر دارد برگهای پژمرده با حالت زار و نزار است.

این از کجاست؟بستگی دارد به طرز تلقی مسلمین از اسلام که چه جور اسلام را می‌گیرند و چگونه تلقی می‌کنند؛...

...آن را تجزیه می‌کنند،قسمتی از آن را می‌گیرند و قسمتی را نمی‌گیرند؟ قشرش را می‌گیرند و لُبّش را نمی‌گیرند یا می‌خواهند لُبّش را بگیرند و قشرش را رها کنند؟ بالاخره به صورتی در می‌آید که: "لایموتُ فیها و لایحییٰ" نه مرده است ونه زنده.نه می‌شود گفت هست و نه می‌شود گفت نیست.

این، نکتهٔ اساسی است و الّا تنها ما بنشینیم از تمدن وفرهنگ اروپایی انتقاد بکنیم، از فرهنگ اسلامی هم تمجید بکنیم و بعد هم خیال بکنیم که فرهنگ اسلامی و روح اسلامی همان است که ما امروز داریم، پس مردم دنیا بیایند از ما پیروی کنند، کاری از پیش نمی‌رود.خوب، اگر مردم دنیا بیایند از ما پیروی کنند، مثل ما می‌شوند،یعنی به صورت نیمه‌مرده‌ای در می‌آیند!»

شهید مطهری،مجموعه آثار ۲۵ ،صص ۴۲۳-۴۲۴

خدایا مرا به خاندانم بر نگردان.  این دعایی بود که هند از همسرش عمرو بن جموح، قبل از شرکت در جنگ شنید.

عمرو کسی بود که سه پسرش در کنار پیامبر ص میجنگیدند و حال خودش نیز با پای لنگش میخواست به کمک آنان رود. تمام خویشاوندانش یک به یک می آمدند تا او را منصرف کنند. چون با آن پای لنگ و وجود سه پسر دیگر شرکت در جنگ بر او واجب نبود. اما او آرزوی شهادت داشت.

به نزد پیامبر ص رفت و موضوع را عنوان کرد. پیامبر ص نیز فرمود برتو واجب نیست. اما با دیدن عشقش به شهادت، فرمود: بگذارید برود. آرزوی شهادت دارد. شاید خداوند نصیبش کند.

زیبا ترین صحنه های جنگ، صحنه های جنگیدن عمرو با پای لنگش با کفار بود‌. پسرش هم در پشت سرش میجنگید. و هر دو نیز شهید شدند.

پس از جنگ هند ۳جنازه بروی شتر داشت که میخواست به مدینه باز گرداند و در آنجا دفن کند. اما شتر تکان نمیخورد و به سمت مدینه قدمی بر نمیداشت. اما به سمت احد حرکت میکرد!

هند هر چه تلاش کرد نتوانست حیوان را به سمت مدینه بکشد. علت را از پیامبر ص جویا شد.

پیامبر ص پرسیدند: شوهرت وقتی به احد می آمد چیزی گفت؟

هند گفت: شنیدم که گفت خدایا مرا به خاندانم برنگردان.!!

پیامبر ص فرمود: پس همین است. دعای خالصانه این مرد شهید مستجاب شده است.

در میان شما انصار افرادی هستند که اگر خدا را به چیزی بخوانند و قسم بدهند، خداوند دعای آنان را مستجاب میکند. شوهرت یکی از آنان بود.

سه جنازه با نظر پیامبر ص در احد دفن شدند. آنگاه پیامبر ص فرمودند: این سه نفر در آن جهان در کنار هم خواهند بود.

هند نیز از پیامبر ص خواست تا دعا کنند او نیز در کنار آنان قرار گیرد.

منبع: کتاب داستان راستان صفحه 267

سرش را بلند كرد و گفت: اِ حسين بن علي را كشتند؟ عجب بد كاري كردند!خيلي بد كاري كردند.

آقاي مطهري مي‌گويد، ايشان تا مدتها به خاطر اين جمله به درگاه خدا استغفار مي‌كرد كه خدايا، چرا از مرگ حسين بن علي اظهار تأسف كردم؟ چرا خودم را دنيا آلودم. حرف سياسي زدم و از تو غافل شدم!

يك چنين جانورهايي در امت اسلامي ارج و قرب پيدا كرده بودند كه امام حسين به مسلخ رفت. وگرنه از امام حسين ابليس‌شناس‌تر و شيطان‌شناس‌تر كيست؟

ماجراي ربيع بن خثیم مشهور است. او داشت با نفس خودش، با شيطان مبارزه مي‌كرد!!!

منبع:http://www.cloob.com/c/window-to-the-future/112237953

برای مطالعه بیشتر درباره این شخصیت به صفحه زیر مراجعه کنید

http://www.quran.porsemani.ir/node/3138

و اذا کانت النفوس کبارا                            تعبت فی مرادها الاجسام

می گوید وقتی که روح بزرگ شد، جسم وتن چاره ای ندارد جز آن که به دنبال روح بیاید ، به زحمت بیفتد و ناراحت شود.

روح کوچک به دنبال خواهش های تن می رود ، هر چه را تن فرمان بدهد اطاعت می کند. روح کوچک به دنبال لقمه برای بدن می رود ، اگرچه از راه دریوزگی و تملق و چاپلوسی باشد. روح کوچک دنبال پست و مقام می رود ، ولو با گرو گذاشتن ناموس باشد.

روح کوچک تن به هر ذلت و بدبختی می دهد ، برای اینکه می خواهد در خانه اش مبل یا فرش داشته باشد ، آسایش داشته باشد ، خواب راحت داشته باشد.

...روح وقتی بزرگ شد ، خواه ناخواه باید در روز عاشورا سیصد زخم به بدنش وارد شود. آن تنی که در زیر سم اسب ها لگدمال می شود ، جریمه ی یک روح بزرگ را می دهد ، جریمه حق پرستی را می دهد ، جریمه روح شهید را می دهد.

حماسه حسینی جلد ۱

«من هر چه در مقاتل گشتم (آن مقداري که مي توانستم بگردم) تا جمله معروفي را که مي گويند اباعبدالله به مردم گفت: «اسقونى شربة من الماء : يک جرعه آب به من بدهيد» بينم، نديدم. حسين کسي نبود که از آن مردم چنين چيزي طلب بکند. فقط يک جا دارد که حضرت در حالي که داشت حمله مي کرد «و هو يطلب الماء» قرائن نشان مي دهد که مقصود اينست: در حالي که داشت به طرف شريعه مي رفت ( در جستجوي آب بود که از شريعه بردارد) نه اينکه از مردم طلب آب مي کرد. (حماسه حسيني، ج 2، ص 218، بخش شعارهاي عاشوراء)

همچنين براساس تحقيق هاي انجام شده، چنين جمله اي در مقاتل معتبر وجود ندارد.

2. برفرض که امام حسين (ع) در روز عاشوراء براي علي اصغر خود تقاضاي آب نموده باشند، نه از باب اين است که امام خوي دشمنان خود را خوب نمي شناخت بلکه از باب اتمام حجت بود. حضرت مي خواست در مقام عمل، سنگدلي، ناجوانمردي و عدم انسانيت دشمنان خود را به تاريخ و نسل هاي بعدي نشان دهد.

مي خواست بگويد اي مردم من با قومي وارد جنگ شدم که اصول اوليه انساني و اخلاقي را زير پاي گذاشتند. همچنين اتمام حجتي براي خود دشمنان بود.

منبع:http://www.maaref.porsemani.ir/content

بسم الله الرحمن الرحیم

اسلام شعار لفظی دارد.

تابلو بنویسید در خانه خودتان: انَّ اکرَمَکمْ عِنْدَاللَّهِ اتْقیکمْ‏.
بنویسید: لا اله الّا اللَّه محمّدٌ رسول اللَّه علی ولی اللَّه.

تابلوهای اصول اجتماعی اسلام را در خانه‏ های خودتان بزنید: یا ایهَا النّاسُ انّا خَلَقْناکمْ مِنْ ذَکرٍ وَ انْثی‏ وَ جَعَلْناکمْ شُعوباً وَ قَبائِلَ لِتَعارَفوا انّ اکرَمَکمْ عِنْدَاللَّهِ اتْقیکمْ‏ .

بدهید از اینها تابلوهای بسیار عالی بسازند و در خانه‏ های خودتان نصب کنید. اینقدر هم از این شعارها ما داریم که الی ماشاءاللَّه.

اسلام دین ناطق و گویاست، با آدم حرف می‏زند؛ شمایل و تصویر یعنی چه؟!

بعضی ها می‏‌آیند یک چیزهایی انتخاب می‏‌کنند که آیه قرآن هست اما شعار نیست. درست است، آیه قرآن همه جا مقدس است اما هر آیه قرآن که شعار نیست.......... در بعضی خانه ‏ها انسان یک نوع لوسی و ننری می‏بیند وَ انْ یکادُ الَّذینَ کفَروا لَیزْلِقونَک بِابْصارِهِمْ‏.

یعنی برای اینکه ما را چشم‏‌زخم نزنند آن را آنجا نصب کرده‌‏ایم. این شعار نیست. شعار اسلامی یعنی آنچه که به وسیله آن وابستگی خودتان را به اسلام نشان می‌‏دهید و یک اصل از اصول اسلامی را اثبات می‌‏کنید.
همچنین شعار عددی هم ما نداریم، یعنی یک عدد معین که از نظر اسلام، ما باید برای آن احترام قائل باشیم. مثلًا کلمه مبارکه‏ لا اله الّا اللَّه‏ به یک حساب 135 است، اگر لام را مشدّد حساب کنیم می‏شود 195. آیا عدد 135 یا 195 برای ما یک عدد مقدسی است؟ نه. عدد 110 مساوی است با اسم مبارک علی علیه السلام، آیا این عدد از نظر اسلام یک تقدسی دارد؟ 110 با 111 و با 109 فرق می‏کند؟

نه، اسلام از این بازی‌ها خوشش نمی‏‌آید. برای این جور چیزها یک حدیث ضعیف هم شما نمی‏‌توانید پیدا کنید. ممکن است شما بگویید من که این کار را می‏کنم فقط می‏خواهم وابستگی خودم را به پیغمبر، به‏ لا اله الّا اللَّه‏، به امیرالمؤمنین نشان بدهم.

می‏گویم راست است ولی اسلام راههای دیگر نشان داده که از آن راهها شما وابستگی خودتان را نشان بدهید. شما چرا شعارهایی را که خود اسلام آنها را شعار انتخاب کرده است کنار می‏‌گذارید بعد شعاری از پیش خودتان انتخاب می‏کنید؟

حساب ابجد که یک حساب و رمز واقعی و یکی از قوانین حقیقی عالم نیست.
اساساً ما نباید به این حسابها ترتیب اثر بدهیم، در هیچ‏ جا و لو به عنوان شعار.

برگرفته از مجموعه آثار استاد شهید مطهری، ج ‏25، ص: 386

برای مطالعه بیشتر مراجعه کنید به http://lib.motahari.ir/Content/830/386

با تشکر از برادر مهران صادقی

افراد از لحاظ جاذبه و دافعه نسبت به چهار دسته تقسیم میشوند:

1 - افرادی که نه جاذبه دارند و نه دافعه 

نه عشق و علاقه و ارادت را بر می‏انگیزند و نه عداوت و حسادت. در بین مردم راه می‏روند مثل این‏ است که یک سنگ در میان مردم راه برود . این ، یک موجود ساقط و بی‏ اثر است . همچون گوسفندی که نه دوست کسی است و نه دشمن کسی را.

2 - مردمی که جاذبه دارند اما دافعه ندارند

با همه می‏جوشند و گرم‏ می‏گیرند و همه مردم از همه طبقات را مرید خود می‏کنند. وقتی هم که بمیرند مسلمان با زمزمشان می‏شوید و هندو بدن آنها را می‏سوزاند.

غالبا خیال می‏کنند که حسن خلق و لطف معاشرت و به اصطلاح امروز " اجتماعی بودن " همین است. اما این‏ برای انسان هدفدار و مسلکی که فکر و ایده‏ای را در اجتماع تعقیب می‏کند و درباره منفعت خودش نمی‏ اندیشد میسر نیست . چنین انسانی خواه ناخواه یک رو و قاطع و صریح است مگر آنکه منافق و دورو باشد . زیرا همه نمی‏توانند یک نفر آدم را که هدفی را به طور جدی تعقیب می‏کند و خواه‏ ناخواه با منافع بعضی از آنها تصادم پیدا می‏کند دوست داشته باشند .

  اسلام نیز قانون محبت است . قرآن ، پیغمبر اکرم را رحمة للعالمین‏ معرفی می‏کند. محبتی که قرآن دستور می‏دهد آن نیست که با هر کسی مطابق میل و خوشایند او عمل کنیم ، با او طوری رفتار کنیم که او خوشش بیاید. محبت آنست که با حقیقت توأم باشد . محبت منطقی و عاقلانه آن است که خیر و مصلحت‏ جامعه بشریت در آن باشد نه خیر یک فرد و یا یک دسته بالخصوص . بسا خیر رساندنها و محبت کردنها به افراد که عین شر رساندن و دشمنی کردن با اجتماع است. 

3 - مردمی که دافعه دارند اما جاذبه ندارند

 دشمن سازند اما دوست ساز نیستند . اینها نیز افراد ناقصی هستند ، و این دلیل بر اینست که فاقد خصائل مثبت انسانی می‏باشند. وجود اینها سر تا سر تلخ است و برای همه هم تلخ است .

4 - مردمی که هم جاذبه دارند و هم دافعه 

هم دوست سازند و هم دشمن ساز ، هم موافق پرور و هم‏ مخالف پرور .

گاهی جاذبه و دافعه هر دو قوی است و گاهی هر دو ضعیف و گاهی با تفاوت . افراد با شخصیت آنهائی هستند که‏ جاذبه و دافعه شان هر دو قوی باشد. البته قوت‏ نیز مراتب دارد ، تا می‏رسد به جائی که دوستان مجذوب ، جان را فدا می‏کنند و در راه او از خود می‏گذرند و دشمنان هم آنقدر سرسخت می‏شوند که‏ جان خود را در این راه از کف می‏دهند و تا آنجا قوت می‏گیرند که حتی بعد از مرگ قرنها جذب و دفعشان در روحها کارگر واقع می‏شود و سطح وسیعی را اشغال می‏کند .

البته صرف جاذبه و دافعه داشتن و حتی قوی بودن جاذبه و دافعه برای اینکه‏ شخصیت شخص قابل ستایش باشد کافی نیست. باید دید چه عناصری را جذب و چه عناصری را دفع می‏کنند. گاهی عناصر شریف و نجیب را جذب و عناصر پلید و خبیث را دفع  می‏کنند  و گاهی برعکس است . لهذا دوستان و دشمنان ، مجذوبین و مطرودین‏ هر کسی دلیل قاطعی بر ماهیت اوست . 

علی شخصیت دو نیروئی

علی از مردانی است که هم جاذبه دارد و هم دافعه ، و جاذبه و دافعه او سخت نیرومند است . شاید در تمام قرون و اعصار ، جاذبه و دافعه‏ای به‏ نیرومندی جاذبه و دافعه علی پیدا نکنیم. از مرگ علی سالیان بلکه قرونی گذشت‏ اما این جاذبه همچنان پرتو می‏افکند و چشمها را به سوی خویش خیره می‏سازد. پس از مرگش در دوران خلافت‏ معاویه و امویان جمعیتهای زیادی به جرم دوستی او در سختترین شکنجه‏ها قرار گرفتند اما قدمی را در دوستی و عشق علی کوتاه نیامدند و تا پای جان‏ ایستادند 
شسته است ، او از بالای دار فریاد بر می‏آورد که بیائید از علی برایتان بگویم . مردم از اطراف برای شنیدن سخنان میثم‏ هجوم آوردند . حکومت قداره‏بند اموی که منافع خود را در خطر می‏بیند دستور می‏دهد که بر دهانش لجام زدند و پس از چند روزی هم به حیاتش خاتمه‏ دادند . تاریخ از این قبیل شیفتگان برای علی بسیار سراغ دارد . این جذبه‏ها اختصاصی به عصری دون عصری ندارد . در تمام اعصار جلوه‏هائی‏ از آن جذبه‏های نیرومند می‏بینیم که سخت کارگر افتاده است .

برگرفته از کتاب جاذبه و دافعه علی ع شهید مطهری

بسم الله الرحمن الرحیم

از یکی از دوستان با ایمان امیرالمؤمنین لغزشی انجام گرفت و بایست حد بر وی جاری می گردد . امیرالمؤمنین دست راست او را به برای اجرای حد برید . آن مرد دست قطع شده  را به دست چپ گرفت . قطرات‏ خون می‏چکید و او می‏رفت .

ابن الکواء خارجی آشوبگر ، خواست از این جریان‏ به نفع حزب خود و علیه علی ع استفاده کند ، با قیافه ای ترحم آمیز جلو رفت و گفت دستت را کی برید ؟

گفت: " پنجه ‏ام را برید سید جانشینان پیامبران ، پیشوای سفیدرویان قیامت ، ذی حق‏ترین مردم نسبت به مؤمنان ، علی بن ابی طالب ، امام هدایت . . . پیشتاز بهشت های نعمت ، مبارز شجاعان ، انتقام گیرنده از جهالت پیشگان ، بخشنده زکات . . . رهبر راه رشد و کمال ، گوینده گفتار راستین و صواب ، شجاع مکی و بزرگوار با وفا " .

ابن الکواء گفت : وای بر تو ! دستت را می‏برد و اینچنین ثنایش می‏گوئی‏؟ !
گفت : چرا ثنایش نگویم و حال اینکه دوستیش با گوشت و خونم درآمیخته‏ است ؟ ! به خدا سوگند که نبرید دستم را جز به حقی که خداوند قرار داده‏ است. 

پی نوشت:

امیرالمومنین می‏ فرماید: " اگر با این شمشیرم بینی مؤمن را بزنم که با من دشمن شود ، هرگز دشمنی نخواهد کرد و اگر همه دنیا را بر سر منافق بریزم که مرا دوست‏ بدارد هرگز مرا دوست نخواهد داشت ، زیرا که این گذشته و بر زبان پیغمبر امی جاری گشته که گفت : یا علی ! مؤمن تو را دشمن ندارد و منافق تو را دوست نمی دارد " .
علی مقیاس و میزانی است برای سنجش فطرتها و سرشتها . آنکه فطرتی‏ سالم و سرشتی پاک دارد از وی نمی‏رنجد ولو اینکه شمشیرش بر او فرود آید  و آنکه فطرتی آلوده دارد به او علاقمند نگردد ولو اینکه احسانش کند ، چون علی جز تجسم حقیقت چیزی نیست.

برگرفته از کتاب دافعه و جاذبه علی ع اثر شهید مطهری

بسم الله الرحمن الرحیم

معروف است که یکی از شاگردان بوعلی سینا به استاد می‏ گفت اگر تو با این فهم و هوش خارق العاده مدعی نبوت شوی مردم به تو می‏گروند و بوعلی‏ سکوت کرد . تا در سفری در فصل زمستان که باهم بودند سحرگاه بوعلی از خواب بیدار شد و شاگرد را بیدار کرد و گفت تشنه ‏ام قدری آب بیاور . شاگرد تعلل کرد و شروع کرد به عذر تراشیدن.

هر چه بوعلی اصرار کرد شاگرد حاضر نشد در آن زمستان سرد بستر گرم را ترک کند . در همین وقت فریاد مؤذن از بالای مأذنه بلند شد که الله اکبر ، اشهد ان لا اله الا الله ، اشهد ان محمدا رسول الله .

بوعلی فرصت را مناسب دید که جواب شاگرد را بدهد گفت تو که مدعی بودی اگر من ادعای پیغمبری کنم مردم ایمان خواهند آورد اکنون ببین فرمان حضوری من به تو که سالها شاگرد من بوده‏ای و از درس من‏ بهره برده‏ای آنقدر نفوذ ندارد که لحظه ‏ای بستر گرم را ترک کنی و آبی به‏ من بدهی . اما این مرد مؤذن پس از چهارصد سال فرمان پیغمبر را اطاعت‏ کرده از بستر گرم خارج شده و رفته بر روی این بلندی و به وحدانیت خدا و رسالت او گواهی می‏دهد . ببین تفاوت ره از کجا است تا به کجا .

آری فیلسوفان شاگرد می‏سازند نه پیرو ، رهبران اجتماعی پیروان متعصب‏ می‏سازند نه انسانهای مهذب ، اقطاب و مشایخ عرفان ارباب تسلیم می‏سازند نه مؤمن مجاهد فعال .

در علی هم خاصیت فیلسوف است و هم خاصیت رهبر انقلابی و هم خاصیت‏ پیر طریقت و هم خاصیتی از نوع خاصیت پیامبران . مکتب او هم مکتب عقل‏ و اندیشه است و هم مکتب ثوره و انقلاب و هم مکتب تسلیم و انضباط و هم‏.مکتب حسن و زیبائی و جذبه و حرکت .

علی علیه السلام پیش از آنکه امام عادل برای دیگران باشد و درباره‏ دیگران به عدل رفتار کند ، خود شخصا موجودی متعادل و متوازن بود . کمالات‏ انسانیت را باهم جمع کرده بود . هم اندیشه‏ای عمیق و دوررس داشت و هم‏ عواطفی رقیق و سرشار . کمال جسم و کمال روح را توأم داشت .

شب ، هنگام‏ عبادت از ماسوی می ‏برید و روز ، در متن اجتماع فعالیت می‏کرد . روزها چشم‏ انسانها مواسات و از خود گذشتگی های او را می‏دید و گوش هایشان پند و اندرزها و گفتارهای حکیمانه اش را می‏ شنید و شب چشم ستارگان اشکهای‏ عابدانه ‏اش را می‏دید و گوش آسمان مناجات های عاشقانه‏ اش را می‏شنید . هم‏ مفتی بود و هم حکیم . هم عارف بود و هم رهبر اجتماعی . هم زاهد بود و هم‏  سرباز . هم قاضی بود و هم کارگر . هم خطیب بود و هم نویسنده .

برگرفته از کتاب جاذبه و دافعه حضرت علی علیه السلام اثر شهید مطهری